Na czym polega diagnoza integracji sensorycznej

Przed rozpoczęciem terapii integracji sensorycznej należy zawsze przeprowadzić diagnozę. Jest ona bardzo ważna, ponieważ umożliwia poznanie problemów dziecka, a co za tym idzie przygotowanie odpowiedniego programu terapii. Dzięki przeprowadzonej diagnozie podczas terapii możemy skupić się na istotnych problemach, które poprawią funkcjonowanie dziecka. Podczas omówienia diagnozy rodzic dowiaduje się, jaka jest przyczyna problemów dziecka oraz co może zrobić, żeby przyspieszyć proces terapii.

Wyniki uzyskane podczas diagnozy są niezbędne do porównania z tymi np. za pół roku. Możemy wspólnie z rodzicem obserwować, jakie zmiany zachodzą u dziecka i co nadal należy ćwiczyć.

A jak wygląda diagnoza?
Na początku terapeuta przeprowadza wywiad z rodzicem, który odpowiada na proste pytania dotyczące funkcjonowania zmysłów dziecka i jego umiejętności ruchowych. Następnie przechodzi do badania dziecka. Badanie polega na wykonaniu zadań z Obserwacji Klinicznej, Testów Południowo-kalifornijskich oraz na zebraniu informacji na temat pracy poszczególnych zmysłów. Badanie ma postać zabawy, dziecko wykonuje zadania dostosowane do wieku. W przypadku dzieci, u których stwierdzono upośledzenie umysłowe czy autyzmy, zadania są dobierane do indywidualnych możliwości.

Podczas badania terapeuta otrzymuje informacje, które dotyczą pracy zmysłów dziecka (układu przedsionkowego, czucia głębokiego, dotyku, słuchu, wzroku, węchu), umiejętności ruchowych (siły mięśni, równowagi, koordynacji, przekraczania linii środkowej ciała, pracy ręki).
Uzyskane wyniki terapeuta zbiera, analizuje i opracowuje w formie protokołu, a następnie przedstawia rodzicowi. Podczas omówienia rodzic dostaje informacje jak można wspomóc dziecko – terapią integracji sensorycznej, czy odpowiednio dobranymi aktywnościami sportowymi oraz jakie codzienne czynności może zastosować w domu żeby wesprzeć dziecku.