Terapia integracji sensorycznej – dla kogo?
Do kogo skierowana jest terapia integracji sensorycznej? Czy każdemu dziecku ta terapia może pomóc?
Mamy dwa rodzaje problemów, którymi zajmuje się terapia integracji sensorycznej. Są to:
• nieprawidłowo funkcjonujące zmysły
• problemy motoryczne (ruchowe)
W pierwszym przypadku zmysły dziecka mogą być podwrażliwe lub przeciwnie – nadwrażliwe. Dziecko może być w ciągłym ruchu albo przeciwnie – boi się np. wysoko huśtać. Nie odczuwa bólu podczas
zastrzyku czy zranienia albo bardzo intensywnie reaguje nawet na niewielkie zadrapania. Przeszkadzają mu sztywne ubrania, nie lubi mycia, zabaw w piasku czy masach, nie toleruje różnych konsystencji np. podczas jedzenia. Dziecko może wciskać się w ciasne miejsca, wpadać w grupę rówieśników lub z zadowoleniem zeskakiwać z dużej wysokości. Może nie tolerować zapachów lub obwąchiwać przedmioty. Zasłaniać uszy na dźwięki albo ciągle śpiewać, mruczeć, mówić do siebie. Takie zachowania często nie podobają się nauczycielom czy dzieciom w klasie. W przypadku zaburzeń motorycznych może nie mieć siły dłużej siedzieć w ławce, stać czy z odpowiednim naciskiem pisać. Może tracić równowagę, mieć problemy z łapaniem piłki, skakaniem, wspinaniem i bieganiem. Długo uczyło się lub nadal nie potrafi jeździć rowerem. Nie patrzy na to co robi, wchodzi na przedmioty. Ma problemy na lekcjach w-f oraz podczas zabaw z rówieśnikami. W obu przypadkach dziecko może być nieakceptowane przez kolegów, wolniej przyswajać wiedzę w szkole.
Terapia integracji sensorycznej ma pomóc dziecku pokonać trudności. Jeżeli dziecko zacznie osiągać sukcesy, a są to pochwały nauczycieli oraz bardzo dobre relacje z rówieśnikami, to wówczas zbuduje wysoką samoocenę, która zapewni mu dobry start w dorosłe życie.
